FINMARKEN

Door Finmarken naar Alta aan de Noorse kust
De route is de komende dagen via Kautekeino naar Alta in Noorwegen. De totale afstand van dit traject bedraagt ruim 250 km. De tocht gaat hoofdzakelijk door Finmarken over het uitgestrekte, hoger gelegen plateau. Een gebied met een lage, maar veelal gevarieerde begroeiing van mos, varens, struiken en boompjes. De kleuren van de begroeiing kunnen zowel in hun verscheidenheid als in hun nuances prachtig mooi zijn.

’s Ochtends ziet het er regenachtig uit. Ook lijkt de wind te zijn toegenomen. Om half acht vertrek ik al van de camping en fiets in het dal naar Enontekiö, een kleine dertig kilometer verderop. Het plan is om daar stevig te ontbijten. Maar het blijft in werkelijkheid bij twee koppen koffie met een koek bij het benzinestation.

Om half tien fiets ik richting Kautekeino. De weg loopt geleidelijk omhoog. De Fins-Noorse grens ligt een kleine veertig kilometer verder. Slechts enkele huizen worden gepasseerd. Nog voor de grens is de omgeving over een aantal kilometers bergachtiger. De weg gaat omhoog. Daarna volgt het hoger gelegen plateau dat eerst zeer vlak en zeer uitgestrekt is. De grens is dan bij Kivilompolo al lang gepasseerd. En het komt doordat er enkele borden langs de weg stonden met "Norge” en dergelijk, anders zou de grenspassage onopgemerkt gebleven zijn.
Na verloop van tijd  komen er wat meer hoogteverschillen in het Plateau. Enkele brede rivierdalen doorsnijden de hoogvlakte. Kautekeino ligt in een breed rivierdal en is vanaf de hoger gelegen delen van afstand te zien; zie foto hieronder.





Het weer is op het Finmarkenplateau opgeklaard. Het is zonnig met af en toe een wolk. En de windsterkte valt mee. Er staat eigenlijk weinig wind op de open, uitgestrekte vlakte. Bovendien is de temperatuur onverwacht hoog. Het is boven de twintig graden en de zon schijnt intensief.
Zonder veel voorstellingsvermogen is goed in te denken dat het in dit gebied lastig fietsen kan zijn. Een stevige wind tegen en temperaturen die onder de tien graden blijven, zijn in dit jaargetijde ook mogelijk. Nog maar niet te spreken van dergelijke omstandigheden gecombineerd met neerslag.

Problemen komen op de camping in Kautekeino pas naar voren. Bij het opzetten van het tentje zijn de zwermen mugjes niet weg te krijgen. Ze zijn klein maar steken venijnig en veelvuldig. Later op de dag wordt duidelijk dat ik niet goed op het microrelief van de camping heb gelet. Het tentje staat weliswaar hoog en droog, maar wel vlakbij een greppel. De greppel is waarschijnlijk een broedkamer voor de vele insecten. Het is onvoorstelbaar, nog geen dertig meter verderop zitten een aantal vakantiegangers bij een campinghuisje rustig te zonnen.
Kon het insectenverhaal hier maar bij blijven. De beestjes hebben me onderweg ook te pakken gehad. Ik ben een aantal malen flink gebeten en gestoken. Wel iets gemerkt tijdens het fietsen maar verder niet zo op gelet. Op de plaats van het riempje van de fietshelm zitten een aantal flinke bulten. Mijn oorschelpen zijn rood en opgezwollen en gaan in de richting van bloemkooloren. Bovendien voel ik me niet lekker. Een kleine temperatuursverhoging is vrijwel zeker aan de orde. De verhoging temper ik met enkele tabletten met een koorts verlagend middel gedurende de namiddag en de avond alsook de volgende ochtend.

Mijn lichamelijke gesteldheid is niet dramatisch en de plannen voor de afsluiting van de tocht naar de Noordkaap worden gemaakt. In een grote traditionele tent met flink wat rook van een houtvuur hoor ik van deze en gene nog het een en ander over afstanden, routes en dergelijke naar de Noordkaap. Het moet te doen zijn het laatste gedeelte in drie dagen te fietsen.
In eerste instantie is het plan Karasjok – Olderfjord - Noordkaap. Dit plan is de eerste dag bijgesteld; Alta in plaats van Karasjok. Aan de kust zijn minder insecten dan landinwaarts, is mijn verwachting.

De volgende dag is het vertrek bijtijds. Gedeelten van hals en oren zijn nog dik. Ik voel me niet super, maar wil toch verder. Voor tien uur ben ik al aan de rand van Kautekeino. Het is zondag en nog erg rustig. Een vrouw in traditionele kledij staat voor haar woonhuis en groet. Met een knikje groet ik terug. Ik fiets verder omhoog naar de hoger gelegen rand van het rivierdal. De route volgt weg nr.93. Het is een mooie, afwisselende route over het Plateau met aan de kant van Alta een afdaling naar zeeniveau.





Op het eerste gedeelte is de Kautokeinoelva nadrukkelijk aanwezig. Er zijn enkele stroomversnellingen te zien. De weg volgt het brede weelderig begroeide dal omhoog; tot voorbij de afslag naar Karasjok. Dan volgt een vlakker gedeelte met onder meer enkele langgerekte meren. Bij het Fjellstation Suolovuobme neem ik een pauze. Het fjellstation ligt aan de verkeersweg, vlak bij een langgerekt meer. De hoogteligging is circa 400 meter. De afstand tot Alta is nog ruim 50 km. Na de pauze volgt eerst nog een tamelijk vlak gedeelte van ruim 20 km. Daarna gaat de weg langzaam maar zeker omlaag. Het gedeelte voor Alta is bijzonder. De weg gaat daar resoluut naar beneden, door een smalle kloof naar Alta.
De weg komt uit op de doorgaande weg langs de Noorse kust; de E6. Rechtsaf is naar Alta. De weg loopt weer omhoog langs de rotsen van de zeekust naar
Övre Alta; het hoger gelegen deel van Alta op de rotskust. De camping ligt in het lager gelegen gedeelte van Alta, aan de Altaelva. Hiervoor moet eerst een stuk afgedaald worden. De camping is mooi gelegen aan de rivier de Alta in een breed rivierdal.





"s Avonds bewonder ik de mooie open houten roeiboten die hier voor de sportvisserij op de snelstromende rivier gebruikt worden. De meeste vissers hebben ook een buiten-boordmotor gemonteerd. In verhouding tot hun lengte van een meter of tien, zijn het smalle boten. Zowel de voorzijde als de achterzijde loopt op. De romp is opgebouwd met brede houten overnaadse latten op spanten.  Op dit gedeelte van de rivier varen er een aanzienlijk aantal. Naast de camping is een thuisbasis voor de boten. Tientallen exemplaren liggen op de kant. Iets verderop is een traditionele camping langs de rivier. Het lijkt wel een soort kleine nederzetting, zoals vroeger. Met de lange houten boten wordt op de rivier gevist.
De zon gaat in deze periode van het jaar nauwelijks onder in Alta. Lang is er een mooie zonsondergang aan de rivier te zien.






Over de Fjell van Alta naar Olderfjord
De volgende dag sta ik bijtijds op, om niet te laat te vertrekken. Onderweg, bij het kopen van wat etenswaren bij het tankstation in Övre Alta is het toch al twaalf uur. Via de E6 fiets ik Alta uit, richting het noorden. Nadat de weg een aantal kilometers de kust volgt, gaat deze steil omhoog via het Stokkedalen de fjell op. De fjell ligt op een hoogte van circa 400 meter. Op de uitgestrekte, hooggelegen vlakte is het landschap licht golvend, zonder steile gedeelten. De hoge bergen zijn verder weg te zien. Deze fjell maakt deel uit van het Finmarkenplateau, het Plateau waar ik gisteren in de richting van Alta vanaf ben gereden. Op de fjell staat een flinke wind. Deze heb ik hoofdzakelijk van opzij of schuin tegen. Het voelt fris aan ondanks dat het zonnig is.






Het is een prachtige fjell met een bijzonder mooie begroeiing en met mooi landschappen met fantastische vergezichten. De E6 slingert als een smalle tweebaansweg over de vlakte. De weg is over grote afstand te volgen. Er is geen autoverkeer te bekennen. Voor de Noordkaap staat een afstand van 197 kilometer genoteerd; zie foto hierboven.





Vanaf het hoogste punt van de fjell, in de omgeving van Myrland loopt een waterstroom. Deze zoekt eerst nog kronkelend een weg vanaf het plateau; zie foto hierboven. Na een kilometer of tien stroomt het water in een meer directe lijn naar Skaidi. De weg volgt de rivier in een breed rivierdal, het Breidalen, naar het lager gelegen Skaidi. In het rivierdal is meer beschutting tegen de wind en voelt het warmer aan.
In Skaidi besluit ik om toch door te rijden naar Olderfjord. De weg gaat eerst over een korte afstand vrij steil omhoog naar ruim 200 meter boven zeeniveau, daarna volgt een makkelijk stuk naar beneden, naar Olderfjord; zie foto hieronder.





De aankomst op de camping in Russenes bij Olderfjord is circa half negen. De camping ligt 115 km van Alta. Er is een mooi plekje aan de rand van de fjord, vlak bij het water. Vlak bij het water betekent hier tevens dat de tent niet ver boven het zeeniveau staat; zie foto. Bij de camping is een kleine nederzetting met een buurtsuper met postkantoor, een tankstation en een busstation, en een "kro”. Dergelijke "kro’s” komen in Scandinavië in meerdere plaatsen voor. In traditionele zin zouden ze omschreven kunnen worden als herbergen. Het is veelal een café-restaurant met voorzieningen om te overnachten.






_________________________________ © hn - 2013 ____________________________